19-01-2019
Een koude 19 januari betekende voor Eureka 1 een 5de wedstrijd. We mochten naar het pittoreske Kruiningen waar een krachtmeting wachtte met Volharding. Een uurtje en een beetje in de auto is dat van Eureka vandaan, met als gevolg vroeg verzamelen.
1 uur en 45 minuten na het verzamelmoment was het moment daar waarop de wedstrijd ging beginnen. Volharding bezette de laatste plaats, terwijl wij in de middenmoot meedraaien. Op papier zou het dus kat in het bakje moeten zijn. Het was aan de volgende mensen om de spreekwoordelijke kat in het spreekwoordelijke bakje te plaatsen. Beginnende in de aanval stonden; Bibiche, Kim, Arjen en Olav. Aan de andere kant van het veld stonden Dorijn, Melanie, Luc en Wesley. Als reserve hadden wij ook nog Yoeri en Naomi mee.
Over spreekwoorden gesproken, een goed begin is het halve werk en er was zeker een goed begin. Helaas niet voor ons. Volharding had de 1-0 en 2-0 snel op het scorebord. Terwijl ook de 3-0 en 4-0 binnen 5 minuten vanaf het begin signaal volgde. Wij waren vrij aangeslagen door de snelle start van Volharding en voor we het wisten stond er na 7 minuten al 6–0 op het scorebord. Waarop een Time-Out volgde, aangevraagd door coach Kas. Eureka kon wel een doelpunt gebruiken, echter was Volharding ons ook na de Time-Out te snel af. ‘
Na 10 minuten en 7-0 zag het er niet goed uit voor de groen-witte. Gelukkig voor Eureka leek de storm van Volharding iets te gaan liggen, wat ons de kans gaf om weer terug de wedstrijd in te komen. Het was Luc die met een afstand schot de lans brak voor Eureka en ons ook op het scorebord kreeg. Waarna Arjen dit kunststukje herhaalde en de stand op 7-2 bracht. Doelpunten van Volharding zorgde echter weer van een verschil van 7 doelpunten. Luc scoorde vervolgens, naar wat zou blijken, het laatste doelpunt van Eureka in de eerste helft, echter werd het slotakkoord verzorgd door Volharding, die de ruststand met 2 doelpunten op 11-3 wist te zetten.
Eureka moest strijd gaan leveren, en als ze dit zelf nog niet wisten werd dit verteld door de coach. Er moest gekeken worden naar wat we zelf konden veranderen. Dit was niet de scheids, niet de tegenstander, maar dat waren wij zelf.
De scheids floot in voor de 2de helft. Volharding was ook na rust de eerste die een doelpunt bij hun totaal mocht optellen, en het verschil was opgelopen naar 9 punten. Via een schot van Melanie konden wij het echter weer terug brengen naar 8. Om het vervolgens weer op te zien lopen naar 9. Mocht je de tel zijn kwijtgeraakt, het staat nu 13-4. Het waren eerst Kim en Daarna Melanie die er 13- 6 van maakte. Er was nog 1 doelpunt van Volharding. Het staat nu 14-6, en Eureka kijkt tegen een achterstaand aan van 8 doelpunten.
Ik weet niet of er iets bestaat als een Eurekaans kwartiertje, maar 8 doelpunten achter met nog 17 minuten op de klok is niet een ideale toestand om in te zijn. Als we van plan waren om punten te pakken, moeten we nu vaart gaan maken. En vaart gingen wij maken. Kim bracht met 2 schoten het verschil terug naar 6. Intussen was Volharding begonnen met wisselen, en ik denk niet dat de wissels het gewenste effect hadden. Want de kansen voor Eureka leken toe te nemen. Hetgeen wat resulteerde in een 14-9 van Melanie. Diezelfde Melanie ging niet veel later voor een doorloper naar binnen om de 14-10 aan te tekenen, echter werd ze onder de paal overgenomen. Tegelijkertijd was Dorijn weggetrokken onder de paal waarmee ze via een kort schot alsnog de 14-10 op het scorebord kreeg. Het verschil is nog maar 4 doelpunten, maar met 7 minuten te gaan begon tijd nog meer te dringen. Het was wederom Kim en vervolgens Arjen die het verschil terug brachten naar 2, en door een doorloper van Mel en een schot van Luc zijn waren wij weer helemaal bij. Met een tussenstand van 14-14 gingen wij dan ook de laatste minuut in met een gelijke stand.
De laatste minuut was nog maar net begonnen als wij een strafworp meekrijgen van de scheids. Arjen ging klaarstaan om de strafworp te verzilveren, terwijl op dat moment de coach van de tegenstander uit zijn stekker ging. De scheids sommeerde hem naar de tribune waarop hij weigerde te gaan. Het gesteggel tussen de scheids en de coach leek een eeuwigheid te duren, terwijl Arjen nog steeds klaar stond om zijn strafworp te verzilveren. De coach vertrok uiteindelijk toch uit de zaal en het de wedstrijd kon worden hervat met onze strafworp. Ik kan niet precies vertellen hoe of wat er gebeurde, want ik durfde niet te kijken. Echter stond het na de strafworp nog steeds 14-14 en Volharding had de bal. De verdediging, vol adrenaline van de zojuist goedgemaakte achterstand van 8 doelpunten, had de bal in een oogwenk weer in de aanval. Er was nog tijd op de klok, en er moest een goede aanval komen. Geen paniekballen, geen halve kansen, maar 1 goed uitgespeelde aanval. De posities waren snel ingevuld, en er volgde een schot. Het schot was te kort, maar in alle drukte onder de paal was het uitgerekend Olav die een korte kans kreeg. Ook deze ging mis. De spanning om te snijden! Olav graaide zelf de bal uit de lucht, in een soepele beweging had hij meteen door dat hij vrij stond en waagde zijn kans. De secondes tikte weg, langzamer dan ooit. Olav zijn 2de korte schot trof echter wel doel. Voor het eerst in de wedstrijd stond Eureka op een voorsprong. Er was nog geen tijd om het te vieren, want er stonden nog wat secondes op de klok en Volharding had de bal. Het mocht echter niet meer baten. Olav zijn korte schot bleek het laatste doelpunt van de wedstrijd te zijn. De scheids fluit voor het eindsignaal, Luc liet een oerkreet los en Kas had kippenvel op zijn armen. De ontlading na het eindsignaal was groot.
De meegereisde supporters zijn getrakteerd (Gert en Gerda, bedankt!) op een Houdini act. De punten komen mee naar Rotterdam!